Börek o kadar güzeldi ki yerken neredeyse ağlayacaktım.
“Dur şimdi beni de ağlatacaksın,” dedi Neşe Abla.
Hocanın medyatik verilerini taramak üzere masaya yerleştiğimde çok oyalandığımın farkındaydım; saat 100 olmuştu. Neşe Abla uyuklarken o dosyayı açtım, bu dosyayı kapadım ama işime yarayacak bilgi ve belgeler buldum. Klasörlerden birinde Çiytepe faunası ve florasıyla ilgili çok güzel çizimler, National Geographic'i aratmayacak grafikli haritalar vardı. Hoca Çiytepe’de gözlem yaptığı yerlerin videolarını çekmişti. Ayrıca Çiytepe'nin yerel televizyon kanallarına konuk olduğu programlarda, buraların iklimi, coğrafyası, toprağı ve tarımı hakkında, kolay anlaşılan ilgi çekici konuşmalar yapmış, bunları bir güzel arşivlemişti.
Kulaklığımı takıp hocayı dinlemeye ve not almaya başladım.
Neşe Abla, “var mı işe yarayacak şeyler,” dediğinde, iyice
dalıp gitmiştim.
“İyi uyudun mu,” dedim.
“Önce ben sordum,” dedi.
Hocanın harici diskinden birkaç Çiytepe manzarası, harita,
böcek çizimi gösterdim.
“Bayağı not almışsın,” dedi; arkama sokulmuş, bilgisayar
ekranına bakıyordu.
Dosyaların göründüğü menüyü sağa sola kaydırdığım sırada
parmağıyla ekranı işaret ederek, “bu neymiş ki,” dedi.
“Çöp Kutusu, yazıyor,” dedim.
“Okuyorum,” dedi Neşe Abla, “arşiv diskinde ne işi var?”
“Adam yanlışlıkla masaüstünden sürükleyip bırakmıştır,”
dedim.
“Yorum yapacağına tıkla da bakalım.”
Çöp Kutusu yazan klasöre çift tıkladım ve, “tamam ya, kızma,”
dedim, “bakalım bakalım.”
Ama bakamadık.
Bizden şifre istiyordu.
